Beste Hen, Irene en anderen,

Ach, zoals in een grijs verleden, dat wij wat minder gehinderd werden door kennis/ervaring, en aannames, dat wij het nog hadden, van hoe wij dat zagen, en zelf nog niet doorhadden wat wij nog niet wisten/weten…

Maar ja, ik ben bang dat die tijd voorbij is… wat blijft, is verder ontwikkellen, begeleiden, en een richting aangeven (de invulling is nu vaak de zaak van anderen) eigenlijk mis ik “het wiel uitvinden” nog wel een beetje, het “op de barikaden staan” en de “slechte bazen” (ze zullen er nog wel zijn)

Waar ik mij nog wel mateloos aan kan ergeren is de houding van sommige OR'en van “het komt wel”, “wat zal ik mij druk maken”, “daar is een OR niet voor” en aanverwante lakse houdingen, terwijl een goed geoliede OR vaak een smeermiddel is tussen werkgevers/werknemers en vakbonden en kan meedenken (soms zelfs sturen) met alle beleids aspekten van een bedrijf, en er mede voor zorgen dat “domme” beslissingen (bijna) niet meer genomen worden..

Maar een ding is zeker, in OR werk zitten veel uitdagingen en je kunt er ook vaak met voldoening op de bereikte resultaten terug kijken (aangekondigde reorganiesatie __ 25 FTE's_ na veel brainstormen, takties spelen en fantasie_goede bestuurder, geen gedwongen ontslagen, en dat is wat ik bedoel)

Groet

Dirk.D.